True Beauty ความสวยงามแท้จริงแล้วใครนิยาม
.
เวลาที่เธอเดินไปมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก เคยเกิดความคิดไหมว่า ถ้าหากเธอได้ปรับและตกแต่งองค์ประกอบของคนตรงหน้าที่เธอกำลังจ้องมองอยู่ คงจะช่วยทำให้เธอได้ครอบครองความสวยงามแบบที่เธอวาดฝันไว้ในที่สุด แต่เธอเคยสงสัยหรือเปล่าว่า ความสวยงามที่เธอเข้าใจและต้องการเป็นเจ้าของนั้น เป็นความสวยงามที่ผ่านสายตาของเธอเองหรือเป็นการหยิบยืมมุมมองของใครมาเป็นตัวกำหนดกันแน่ เพราะมันช่างดูคลุมเครือพอควรว่า แท้จริงแล้วใครคือผู้ให้นิยามความสวยงาม
.
เมื่อเปิดประตูและย่างเท้าเข้าไปในสังคม เธอจะได้พบกับมาตรฐานความสวยงามที่ถูกกำหนดไว้โดยโลกทุนนิยม โลกนี้มักเสนอข้อบกพร่องอันจอมปลอมให้เธอเข้าใจว่า เธอต้องลงทุนในการเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้เธองดงามตามแบบฉบับดังเช่นคนอื่น ๆ ซ้ำยังอนุญาตให้ Beauty privilege เข้ามาจับจองพื้นที่และมีอำนาจในสังคมอีกต่างหาก ส่วนคนที่ได้รับประโยชน์จากค่านิยมนี้ก็คือนายทุนเหล่านั้น ไม่ใช่เธอ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ใครก็ตามที่กำลังเริ่มต้นค้นหาความงดงามที่แท้จริงในตัวเอง มาตรฐานเหล่านี้น่ากลัวจนถึงขั้นที่ทำให้เด็กสาวเติบโตโดยเชื่อว่า เธออัปลักษณ์ เพียงเพราะเธอไม่ได้มีความสวยงามในแบบที่ทุกคนยอมรับอย่างใครเขา แต่ความอัปลักษณ์ที่แท้จริงคือการพยายามจำกัดความสวยงามอันหลากหลายให้เหลือเพียงรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งต่างหาก เพราะเราทุกคนล้วนสวยงามในแบบฉบับของตนเองและเป็นองค์ประกอบหนึ่งบนผืนผ้าใบแห่งความงดงามของโลกใบนี้
.
ความสวยงามที่หลากหลายเหล่านี้คือความสวยงามที่ไม่มีข้อจำกัด ไม่ว่าเธอจะเพศอะไร อายุเท่าไหร่ รูปร่างแบบไหน สีผิวเฉดใด เธอคือผลงานศิลปะที่งดงามในตัวของเธอเอง หากเธออยากลองแต่งแต้มสีสันใหม่ ๆ บนใบหน้าก็ขอให้เธอได้ทำตามหัวใจ หากเธออยากลองแต่งตัวแบบที่เธอไม่เคยกล้าเพราะกลัวสายตาใครต่อใคร หรือกลัวไม่เป็นไปตาม “ความสวยงาม” ที่สังคมนิยามไว้ ขอให้เธอได้มีความกล้าที่จะลองก้าวออกมาจากกรอบนั้น เพราะไม่ว่ายังไงความสวยงามก็ยังคงอยู่กับเธอ ร่องรอยแตกลายบนร่างกาย แผลเป็น ขน สิว รอยสิว หรือรอยแต้มใด ๆ ที่ถูกมองว่าตรงข้ามกับความสมบูรณ์แบบ แท้จริงนั้นล้วนเป็นส่วนหนึ่งของลายเส้นผลงานศิลปะอันงดงามชิ้นนี้ นั่นก็คือเธอ เธอที่เป็นเจ้าของความสมบูรณ์แบบที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน แต่ละร่องรอยบันทึกการเดินทางและการเติบโตของเธอในช่วงชีวิตต่าง ๆ สิ่งเหล่านี้คงอยากให้เธอโอบกอดมันไว้ เพราะมันคือส่วนหนึ่งของเธอ และเพราะเป็นเช่นนั้น สิ่งเหล่านี้ถึงได้งดงาม
.
การดูแลตัวเองของเธอหมายถึง การที่เธอรักตัวเองในแบบที่เป็นอยู่ และรู้ว่าจะทำอย่างไรให้รักความสวยงามของตัวเองมากขึ้นในทุก ๆ วัน เพราะฉะนั้น อย่าลังเลที่จะทำในสิ่งที่ทำให้เธอได้รับรู้ถึงการเติบโตและเบ่งบานเลย
.
ถอดแว่นตาที่สังคมสวมให้เธอออก แล้วจ้องมองไปยังคนที่อยู่อีกฟากของกระจกอีกครั้ง ใช้สายตาของตัวเธอเองมองเขาคนนั้น มองให้เห็นความสวยงามที่เธอมีมาโดยตลอด และเธอคือคนคนนั้น คนที่ให้นิยามความสวยงามของตัวเธอเอง ไม่ใช่ใครที่ไหน และหากมีวันใดที่เธอไม่เห็นความสวยงามนั้นก็ไม่เป็นไร ขอให้เธอรู้ไว้ว่าความสวยงามไม่ได้จากเธอไปไหน มันจะอยู่ตรงนั้นเสมอ เพื่อรอให้เธอกลับมาค้นพบใหม่ในทุก ๆ ครั้งที่มีอะไรมาบดบังมันไปจากเธอ
.
เนื้อหา : อนันตญา กาฮ์นี
พิสูจน์อักษร : ลลดาภัทร เบญญาพุฒิภัส และ อจลญา เนตรทัศน์
ภาพ : สิรินภา ทวีพงศ์ภิญโญ
