“เมื่อฟ้าสีทองผ่องอำไพ ประชาชนจะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน”

“เมื่อฟ้าสีทองผ่องอำไพ ประชาชนจะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน”

เสียงลั่นไกปืนและเสียงระเบิดที่ดังสนั่นภายในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในช่วงเช้ามืดของวันที่ 6 ตุลาคม 2519 คือจุดเริ่มต้นของความรุนแรงที่เกิดขึ้นกับนักศึกษากว่าห้าพันชีวิตที่ชุมนุมกันอย่างสงบภายในมหาวิทยาลัย จนกระทั่งเวลาประมาณตีห้าของวันดังกล่าว เมื่อกองกำลังจากฝ่ายขวาปิดล้อมมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้สำเร็จ เหตุการณ์ ‘สังหารหมู่นักศึกษาฝ่ายซ้าย’ ก็ได้เริ่มต้นขึ้น นักศึกษาภายในรั้วมหาวิทยาลัยถูกกองกำลังฝ่ายขวา ทั้งตำรวจ กลุ่มนวพล กลุ่มกระทิงแดง กลุ่มลูกเสือชาวบ้าน ฯลฯ รุมประชาทัณฑ์อย่างโหดเหี้ยมอำมหิต และในวันนี้ ‘6 ตุลาคม 2519’ ประวัติศาสตร์บาดแผลที่รัฐไทยพยายามกลบทิ้งก็ได้เวียนมาบรรจบครบรอบ 46 ปีแล้ว

เพื่อให้ได้มาซึ่งความยุติธรรมและประชาธิปไตยที่พวกเราถวิลหา ทุกการกระทำที่รัฐบาลทำร้ายคนเดือนตุลาจะถูกจดจำไว้ในนามของ ‘ความอัปยศ’ และไม่ว่ารัฐบาลเผด็จการจะพยายามหาวิธีการไหนมาหยุดยั้งการเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องประชาธิปไตยของประชาชน เรายังคงไม่ยอมแพ้ และร่วมสานต่ออุดมการณ์อันแสนแข็งแกร่งของคนเดือนตุลาต่อไป

ตราบเท่าที่ประชาชนทุกคนยังคงยืนหยัดไม่ยอมแพ้ ตราบนั้น ไม่มีใครมีสิทธิมาตัดสินว่าพวกเราเป็นผู้พ่ายแพ้ ทุกการต่อสู้ ทุกความเจ็บปวด ทุกความสูญเสีย ทุกบาดแผล ทุกหยดเลือด ทุกหยดน้ำตา และทุกชีวิตของพี่น้องเดือนตุลาที่เสียสละเพื่อความยุติธรรมในสังคมไทยนั้นจะไม่มีวันสูญเปล่า พวกเราจะโอบรับความหวัง ความกล้าหาญ และอุดมการณ์อันแสนแข็งแกร่งของคนเดือนตุลาเพื่อต่อสู้กับความอยุติธรรมในสังคมไทยต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง จนกว่าจะถึงวันที่เสรีภาพ ภราดรภาพ และประชาธิปไตยอันสมบูรณ์เต็มใบจะกลับมาเป็นของคนไทยอีกครั้งอย่างแท้จริง 

#46ปี6ตุลา #6ตุลา 

เรื่อง : ภัคจิรา มาตาพิทักษ์

ภาพ : อภิชญา ยอดนิล