Café Funiculi Funicula : แค่ชั่วขณะอันแสนสั้นของ
‘เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น’ ก็เปลี่ยนหัวใจคนได้
.
คุณเชื่อเรื่อง ‘ไทม์แมชชีน’ สิ่งประดิษฐ์ที่สามารถพามนุษย์ย้อนกลับไปยังอดีตได้ไหม?
แล้วถ้าคุณสามารถย้อนกลับไปยังอดีตได้ คุณจะกลับไปในวันไหน และจะกลับไปหาใคร?
.
ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่ชื่อว่า ‘ฟูนิคูลี ฟูนิคูล่า’ (Café Funiculi Funicula) เป็นที่เล่าลือกันว่า หากได้นั่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่งในร้าน จะสามารถย้อนเวลาได้ แต่แน่นอนว่าการจะได้กลับไปยังอดีตไม่ได้ง่ายดายถึงเพียงนั้น เพราะร้านกาแฟแห่งนี้มีกฎข้อบังคับอันแสนยุ่งยากที่ต้องทำตามให้ได้ หากคิดจะย้อนเวลากลับไป
.
กฎข้อที่หนึ่ง เมื่อย้อนกลับไปในอดีต คุณจะไม่สามารถพบเจอคนที่ไม่เคยมาเยือนร้านกาแฟแห่งนี้ได้
.
กฎข้อที่สอง เก้าอี้ที่จะพาคุณย้อนกลับไปในอดีตจะมีคนอื่นนั่งอยู่ก่อนเสมอ และคุณจะนั่งได้ก็ต่อเมื่อคนที่นั่งอยู่ก่อนลุกไปแล้วเท่านั้น
.
กฎข้อที่สาม เมื่อย้อนกลับไปในอดีต ต่อให้พยายามเพียงใด ความเป็นจริงในปัจจุบันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
.
และกฎข้อที่สำคัญที่สุด คุณจะย้อนกลับไปในอดีตได้ภายใน ‘ชั่วเวลากาแฟยังอุ่น’ เท่านั้น
.
พอได้ยินข้อบังคับอันแสนแปลกประหลาดนี้ ย่อมทำให้ลูกค้าหลายต่อหลายคนที่ตั้งใจจะมาย้อนอดีตเป็นอันต้องผิดหวังและเดินออกจากร้านไป แต่ถึงกระนั้น ก็มีคนอีกไม่น้อยที่ยอมรับกฎเกณฑ์ดังกล่าว เพื่อที่อย่างน้อย ขอแค่ได้กลับไปหาใครบางคนที่มีความหมายต่อหัวใจ แค่ ‘เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น’ ก็ยังดี และเพราะความโหยหาอดีตที่เลยผ่านไปแล้วของคนเหล่านี้เอง จึงนำมาซึ่งเรื่องราวอันแสนอบอุ่นหัวใจที่ทำให้ไม่อาจกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้
.
“เริ่มขึ้น เมื่อได้รับการรินกาแฟ
และจบลง เมื่อกาแฟเย็นหมดแล้ว”
.
‘Café Funiculi Funicula’ คือภาพยนตร์ญี่ปุ่นที่ดัดแปลงเนื้อเรื่องมาจากนวนิยายอันแสนโด่งดังและมียอดขายถล่มทลายอย่าง ‘เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น’ เขียนโดย ‘คาวางุจิ โทชิคาซึ’ กับการเล่าถึงความสัมพันธ์หลากหลายรูปแบบที่ถักทอผ่านการย้อนเวลาในร้านกาแฟแห่งนี้ ทั้งเรื่องราวของคู่รักที่เกือบจะได้แต่งงานกัน สามีภรรยาที่จำกันและกันไม่ได้ พี่น้องที่ไม่ได้คุยกันมาหลายสิบปี และสายใยรักระหว่างแม่ลูกที่แสนซาบซึ้งตราตรึงใจผู้อ่าน
.
แม้ว่า ‘เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น’ เวอร์ชันภาพยนตร์จะมีการปรับเปลี่ยนเรื่องราวจากหนังสือไปบ้าง แต่ก็ยังคงไว้ซึ่งเค้าโครงที่มีในบทประพันธ์ ทั้งยังสามารถเก็บทุกตะกอนความรู้สึกที่มีในแต่ละความสัมพันธ์ได้ครบถ้วนเช่นเดิม
.
ผู้เขียนเองก็เคยอ่าน ‘เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น’ ฉบับแปลไทยก่อนจะมาดูฉบับภาพยนตร์ ซึ่งขอยืนยันเช่นกันว่า แม้ผู้เขียนจะจดจำรายละเอียดต่าง ๆ ในหนังสือได้อย่างแม่นยำ ทั้งยังรู้อยู่แล้วว่าเรื่องราวต่าง ๆ จะดำเนินไปแบบไหน และจะลงเอยอย่างไร แต่เมื่อได้รับชม ‘Café Funiculi Funicula’ ผู้เขียนกลับยังคงเสียน้ำตาให้กับกาแฟทุกแก้วในภาพยนตร์เรื่องนี้ ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มและคราบน้ำตาเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า ไม่ว่าจะเป็น ‘เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น’ ฉบับหนังสือหรือภาพยนตร์ ต่างก็ทำให้เราเข้าใจความหมายของการย้อนเวลาได้อย่างแท้จริง
.
1. การย้อนเวลาของหญิงสาวและชายหนุ่ม : ต่อให้จะแก้ไขอะไรไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
.
เรื่องราวความรักของ ‘ฟุมิโกะ’ หญิงสาวที่ไม่เคยมีโอกาสได้บอกความในใจกับ ‘โกโร่’ ชายหนุ่มที่เธอแอบหลงรัก แต่แล้ววันหนึ่งเขากลับนัดเจอเธอที่ร้านกาแฟแห่งนี้ เพื่อบอกว่ากำลังจะไปทำงานที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ฟุมิโกะยืนยันที่จะย้อนเวลากลับไปในวันนั้นอีกครั้ง เพื่อบอกความรู้สึกทุกอย่างที่ค้างคาในใจให้โกโร่ได้รับรู้ แม้เธอจะได้รู้กฎของร้านกาแฟแห่งนี้แล้วว่า เธอจะไม่มีทางแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้ หรือแม้แต่ความจริงที่ว่าไม่ว่าจะทำอย่างไร โกโร่ก็ต้องเดินทางไปอเมริกาอยู่ดี
.
2. การย้อนเวลาของสามีภรรยา : ไม่ว่าอย่างไรก็ยังมีกันและกัน
.
เรื่องราวของ ‘ยาสุโนริ’ บุรุษพยาบาลที่กลายเป็นคนแปลกหน้าของภรรยาของเขา และเมื่ออาการอัลไซเมอร์ของ ‘คาโยะ’ ผู้เป็นภรรยารุนแรงขึ้น ยาสุโนริก็ได้รับรู้ว่าภรรยาผู้ลืมเลือนเรื่องราวทุกอย่างระหว่างเธอกับเขาตั้งใจมาที่ร้านกาแฟแห่งนี้ทุกวันเพื่อหาทางย้อนเวลากลับไปทำอะไรบางอย่างที่คั่งค้างอยู่ในใจให้สำเร็จ
.
3. การย้อนเวลาของพี่สาวน้องสาว : ถึงอย่างไรก็ขอแค่ได้เจอกันอีกสักครั้ง
.
ความปรารถนาของ ‘ฮิราอิ’ พี่สาวที่ตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิตของตัวเองโดยทิ้งกิจการโรงแรมของครอบครัวไว้ให้น้องสาวรับผิดชอบ และพยายามหลบหน้าน้องสาวที่ต้องการตามเธอกลับบ้านมาโดยตลอด แต่แล้ววันหนึ่ง ฮิราอิกลับตัดสินใจมาที่ร้านกาแฟแห่งนี้ เพื่อย้อนเวลาไปหาน้องสาวที่เธอพยายามวิ่งหนีมาตลอดหลายปี
.
4. การย้อนเวลาของแม่ลูก : แค่เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่นก็เพียงพอแล้ว
.
เรื่องราวของ ‘คะสุ’ ผู้หญิงคนเดียวที่สามารถรินกาแฟให้ผู้คนเดินทางกลับไปยังอดีตได้ แต่เมื่อตัวเธอปรารถนาที่จะย้อนเวลากลับไปหาแม่ผู้เป็นที่รักที่จากเธอไปกว่า 20 ปี เธอกลับไม่สามารถรินกาแฟให้ตัวเองย้อนเวลากลับไปได้ ต้องทำเช่นไรความปรารถนาของเธอจึงจะเป็นจริง และใครกันที่จะมาช่วยรินกาแฟแก้วนี้ให้กับเธอ
.
ผู้คนในร้านกาแฟเหนือธรรมชาติแห่งนี้ต่างมีเรื่องราวชีวิตและความรู้สึกเสียใจภายหลังในรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป ทว่าสายใยแห่งความสัมพันธ์เหล่านั้นได้พาพวกเขาเดินทางมาบรรจบกัน ณ ร้านกาแฟแห่งนี้ และแม้จะย้อนเวลากลับไปได้ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร อดีตที่เกิดขึ้นแล้วก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง อีกทั้งช่วงเวลาที่จะได้พบเจอกับคนที่ใจยังถวิลหานั้นช่างแสนสั้นเพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่นเท่านั้น แม้จะรับรู้ถึงกฎที่สั่นคลอนความหวังที่มีอยู่เช่นนี้แล้ว แต่พวกเขาก็ยังคงปรารถนาที่จะย้อนเวลากลับไปอยู่ดี
.
แม้ว่าสิ่งที่ได้เกิดไปแล้วจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง
แต่สีหน้าของคนที่ได้ไปอดีตมากลับฉายแววสดใส
เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ของกาแฟหนึ่งแก้ว ก็เปลี่ยนหัวใจคนได้
‘เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น’
.
เรื่อง : ภัคจิรา มาตาพิทักษ์
พิสูจน์อักษร : ธมนวรรณ ฟักเล็ก และ แพรพลอย นาเมืองรักษ์
ภาพ : ฮุสนา น้อยเรืองนาม
