ถึง… รักแรก ความทรงจำที่มิอาจลืมเลือน
.
สายลมเย็น ๆ กลางเดือนพฤศจิกายนพัดโชยมา อีกครั้งแล้วสินะที่ฤดูหนาวเวียนมาถึง ดูเหมือนว่าปีนี้ประเทศไทยจะเข้าสู่ฤดูหนาวช้ากว่าปกติ ต่างจากเมื่อปีนั้นที่ฉันรู้สึกว่ามวลความหนาวเคลื่อนตัวเข้ามาตั้งแต่ปลายเดือนตุลาคม
.
ปีแล้วปีเล่า ทุกครั้งที่ลมหนาวพัดโชยมา ฉันอดคิดถึงความรักครั้งนั้นไม่ได้
.
ฉันมองรูปโพลารอยด์ที่ซ่อนอยู่ในลิ้นชัก มองหนังสือกองพะเนินที่ซื้อจากงานสัปดาห์หนังสือในปีนั้น มองปากกาที่ฉันยืมเธอมาแล้วยังไม่ได้คืน มองเสื้อคลุมบาง ๆ ที่เราสอดแขนเข้าไปคนละข้าง มองสวนสาธารณะที่เคยเป็นสถานที่นัดพบของเรา ทุกสิ่งยังคงเหมือนเดิม
.
เธอเคยเตือนให้ฉันสวมเสื้อหนา ๆ ดื่มน้ำอุ่น ๆ และกินยาแก้ภูมิแพ้อากาศ และฉันทำตามนั้นเสมอ เพราะฉันไม่ต้องการเป็นหวัดจนไปพบเธอไม่ได้อีก ไม่น่าเชื่อเลย… ถึงจะผ่านไปหลายปี ฉันก็ยังทำเช่นนั้นมาจนถึงทุกวันนี้ ยังคงสวมเสื้อหนา ๆ ดื่มน้ำอุ่น ๆ และกินยาแก้ภูมิแพ้อากาศ แม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่กับฉันอีกแล้ว
.
ว่ากันว่ารักแรกเป็นความรักที่ลืมยากและติดตรึงใจมากที่สุด สำหรับบางคน รักแรกคือความหอมหวนอันอบอวลอยู่ในความทรงจำ เสมือนลูกกวาดที่สิ้นรสชาติ หากแต่ผู้ชิมยังรับรู้ได้ว่าครั้งหนึ่งมันเคยหวานเพียงใด แต่สำหรับบางคน รักแรกคือความขมขื่น คือยาพิษที่ทำให้ผู้มีรักเข็ดขยาดและอยากจะลืมเลือน
.
แต่ไม่ว่าจะหวานหรือขม เชื่อเถอะว่ารักครั้งนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในใจเสมอ
.
แล้วทำไมรักแรกเป็นสิ่งที่ลืมยากกันล่ะ? หลาย ๆ คนอาจมีคำตอบที่แตกต่างกันไป แต่สำหรับฉันแล้ว ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ารักแรกทำให้ฉันหวนนึกถึงวัยเยาว์ นึกถึงความไร้เดียงสา นึกถึงศรัทธาในความรัก และนึกถึงหัวใจที่ไร้กรอบจำกัด ซึ่งอาจพบเจอไม่ได้อีกแล้วเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ อาจกล่าวได้ว่า ความเป็น ‘ครั้งแรก’ ที่เปิดอิสระให้วัยรุ่นคนหนึ่งกล้าทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ ผสมกับความตื่นเต้น โหยหา และอยากรู้อยากลอง ย่อมเป็นสิ่งที่กระจ่างชัดในความทรงจำเสมอมา นอกจากนี้ รักแรกยังเป็นรักที่เกิดขึ้น ‘ครั้งเดียว’ จึงไม่แปลกเลยหากความสัมพันธ์ เหตุการณ์ การกระทำ และบุคคลผู้เป็นรักแรกจะยังคงวนเวียนอยู่ในใจ
.
และยิ่งจำได้มากเท่าไร เมื่อต้องลาจากก็ยิ่งเจ็บปวดเป็นธรรมดา
.
ฉันเคยอยากลบ… ลบภาพจำเหล่านั้นให้หายไป ฉันเคยอยากลืม… ลืมว่าเคยทุ่มเทและรักใครสักคนหนึ่งมากเพียงใด ฉันเคยอยากลบและลืม… เพื่อพาตัวเองไปเริ่มต้นใหม่กับใครได้สักที แต่ความพยายามเหล่านั้นกลับผูกรั้งตัวฉันให้เจ็บหนักกว่าเดิม ในที่สุด ฉันจึงรู้ว่าไม่มีทางที่ร่องรอยแห่งรักแรกจะหายไป ฉันทำได้เพียงอยู่กับมัน และปล่อยให้มันพำนักพักพิงอยู่ในส่วนใดส่วนหนึ่งของความทรงจำ รวมทั้งทำความเข้าใจธรรมชาติของความรักและชีวิต
.
ฉันมองรูปโพลารอยด์ที่ซ่อนอยู่ในลิ้นชัก มองหนังสือกองพะเนินที่ซื้อมาจากงานสัปดาห์หนังสือในปีนั้น มองปากกาที่ฉันยืมเธอมาและยังไม่ได้คืน มองเสื้อคลุมบาง ๆ ที่เราสอดแขนเข้าไปคนละข้าง มองสวนสาธารณะที่เคยเป็นสถานที่นัดพบของเรา ทุกสิ่งยังคงเหมือนเดิม ไม่ได้หมายถึงเธอ แต่หมายถึงความทรงจำระหว่างเรา และรักแรกในใจของฉัน
.
เมื่อลืมไม่ได้ ทางเดียวที่ฉันทำได้คือการปล่อยให้เวลาได้เคลื่อนผ่าน ปล่อยให้ตัวเองได้เติบโต และเก็บความรักครั้งแรกไว้ในซอกหนึ่งของหัวใจ นั่นคงดีที่สุดแล้วล่ะ
.
เนื้อหา : ปุณยนุช มงคลฉายา
พิสูจน์อักษร : นิชนันท์ ภาษยะวรรณ์ และ ณิชาภัทร สมบูรณ์วรรณะ
ภาพ : ศวิตา สุรฤทธิพงศ์
อ้างอิง
Imran Uddin, 10 Reasons Why We Never Forget Our First Love [ออนไลน์], 14 สิงหาคม 2559. แหล่งที่มา https://www.lifehack.org/.../10-reasons-why-we-never...
Kristine Fellizar, Psychologists Explain Why You Can't Forget Your First Love [ออนไลน์], 7 มิถุนายน 2564. แหล่งที่มา https://www.bustle.com/.../why-you-cant-forget-your-first...
Vanat Putnark, เมื่อ ‘รักแรก’ ยังฝังตรึงอยู่ในใจ ทำไมรักในความทรงจำของใครหลายคนจึงยากที่จะลืม? [ออนไลน์], 17 พฤษภาคม 2566. แหล่งที่มา https://thematter.co/social/first-love/203853
